Maandag 21 januari

Deze ochtend stonden we op met een kleine laagje verse sneeuw. Na de verjaardag van Yenthe gisteren is het vandaag de beurt aan Tommie. Met de nodige decibels, kussen en cadeaus zetten we opnieuw de dag in.

Rond 8u45 staan we klaar om te vertrekken naar de skipiste. Nog even de kamer controleren op orde en netheid en weg zijn we. Weet je deze groep is kampioen in het verliezen van spullen (moonboots, helm, wanten, bril, geld, tot zelf pyjama’s toe… Je kan het zo gek niet bedenken.) Zelfs de skiliftbedienden lopen achter onze kinderen aan met allerlei verloren voorwerpen.

In de voormiddag is er veel mist op de skipiste.

We herhalen wat we gisteren allemaal geleerd hebben en doen er nog een schepje bovenop. Terwijl gisteren de moed bij sommigen in hun zware skibotten gezonken was, gaat het vandaag al veel beter. Wat een verschil! Elk kind overtreft zichzelf. Zowel ‘het ploegen’, ‘draaien’ en ‘liften nemen’ lukt al aardig. Iedereen skiet vandaag al op de babypiste. Nog nooit gebeurd op de tweede skidag! Zouden het de goede zorgen zijn van de skileraars?  Wie zal het zeggen? In ieder geval de kinderen hebben er zin in.

Vanavond staat er ‘schinken spätzle’ (of pasta met ham) op het menu … en een lekker stuk fruit als dessert. De kinderen smullen hun buikjes vol.

Vanaf 19 uur wordt er op 2 fronten zeer intens gestreden. Terwijl de ene helft van de groep zijn hersens pijnigt om de quizvragen te beantwoorden, is de andere duidelijk nog niet ‘sportmoe’. Het hindernissenparcours  in de turnzaal stelt alle spieren nogmaals op de proef. En dat het er overal plezant aan toe gaat hoef ik er zeker niet bij te vermelden?

Rond 21u is de strijd gestreden. Hier en daar hoor ik een hese stem.

Onze kapoenen gaan weldra slapen. Eens zien of ze morgenochtend voor half 8 wakker zijn..

Van een moe maar tevreden begeleidersteam

Bis Morgen!