Dinsdag 21 januari 2014

Verslaggeving van elke skigroep

De bergbrekers

Shay, Lizzy, Catho, Jonas, Simon, Malaury, Ruben DW,

Half acht … meester Piet en juf Nadine halen ons uit onze dromen, en een half uurtje later zitten we al aan het ontbijt.
Lekkere ontbijtkoeken met choco, confituur, kaas en hesp. Voor elk wat wils!

Om 9u komt de bus eraan en voor we het goed en wel beseffen staan we al klaar met onze ski’s en stokken op weg naar het bergstation van de Sonnenkopf.
Zondag en maandag was het schitterend zonnig weer. Vandaag is het wat bewolkt en valt er een beetje sneeuw.
Onze skigroep wil er direct invliegen. Maar eerst nog allemaal samen opwarmen op de tonen van een supertof liedje!

Vandaag splitsen we onze skigroep in 2:  Shay, Lizzy en Shauni (die heel even bij onze groep komt) doen met Marc wat oefeningen aan het bergrestaurant. Ondertussen gaan Simon, Ruben DW, Malaury, Catho en Jonas de babypiste op waar ze lekker veel skiën met Nathalie. In de namiddag komt de hele groep weer samen en zo kan iedereen eens tonen wat ze in de voormiddag geleerd hebben. En dat is al heel veel!

De ankerlift nemen is voor iedereen kinderspel. (Meestal), zonder vallen geraken we boven.
Dat belooft voor de volgende dagen!

Vele groeten van de bergbrekers!

 

De JoJo de Yeti’s

Groep van Thomas,  Britt, Brandy, Ilyas, Quinten, Sarah, Charlotte, Shauny, Stijn, Pearl, Silke

Begeleiders : Joost en Jo

JoJo, De Yeti’s !

Dag mama’s en papa’s ! Wij zijn skigroep YoYo de Yeti’s, en we amuseren ons hier alle dagen rot !

De eerste dag was wat onwennig. Sommigen onder ons hadden al wat ski-ervaring, voor de meesten was het de eerste keer op de latten.

Het was zaterdag bovendien zeer warm … dat was puffen.

Maar beetje bij beetje kregen we dat skiën onder de knie. We begonnen bij de basis : de ski’s aantrekken, blijven rechtstaan op de piste, rechtdoor glijden op een kleine helling en dan een linkse en rechtse bocht maken.

O ja : begeleiders Joost en Jo leerden ons ook nog stoppen : af en toe wel handig als je van een helling naar beneden komt ;-)

En toen waren we al klaar voor onze eerste ankerlift. En of we het goed deden …

Er viel er nog wel eens eentje van de lift, maar door te vallen leer je skiën (… zeggen ze).

Maar de begeleiders waren heel trots op ons ! We gingen moe maar voldaan huiswaarts en vertelden in geuren en kleuren onze belevenissen aan de andere klasgenootjes.

De volgende dagen gingen we telkens een stapje verder … : de ankerlift werd de zetellift, de babypiste ruilden we voor een blauwe piste. Nu komen we onder de grote mensen ;-)

En trots dat we waren … ! We vergaten ook niet te zwaaien naar moeke en vake telkens we de webcam passeerden. Gezien ?

Morgen rond 09.40 uur staan we er opnieuw : we doen namelijk elke dag een dansje om onze stramme spieren op te warmen.

Ook ’s avonds hebben we tijd te kort om heimwee te hebben : brieven schrijven (het eten is echt wel lekker …), sportavond, quiz, filmavond, …

’t Zal veel te snel zaterdag zijn, en dan moeten we alweer afscheid nemen van onze nieuwe vrienden en vriendinnen die we hier maakten.

Maar daar willen we het nog niet over hebben : eerst nog genieten, genieten, genieten. ’t Wordt ook nog wat kouder, en misschien valt er ook nog wat verse sneeuw (zoals vandaag).

Maak jullie dus maar geen zorgen : we stellen het hier reuze-goed !

Tot xxx

De voesjdoeners

Brent - Birte - Jarno - Lobke - Léon - Kato - Brit T - Ruben L - Ruben P - Lotte - Tatiana

Er waren eens 11 enkelingen die door louter toeval samentroepten in het schone Wald am Arlberg. Zonder dat ze het zelf beseften leerden ze de laatste drie dagen elkaar beter kennen en elkaars skitalenten ontdekken.

We durven wel zeggen dat we een heel divers team hebben. Één ding hebben ze hierbij gemeen: ze geven niet op! Of om het in't mooi nederlands te zeggen: Ze doen voesj!

Zo hebben we in ons team kinderen die zich aangetrokken voelen door de paaltjes aan de rand van de skipiste, zij die zich beter voelen met een frisse ondergrond in hun buurt of diegene die zich beter voelen bij een iets hogere snelheid. Kortom je kan het zo gek niet bedenken of het is aanwezig in ons team.

Dankzij deze grote verscheidenheid aan talent en de ervaring van onze 2 skimonitoren (Tommie & Guy) hebben wij al heel wat van elkaar kunnen leren op deze 3 prachtige skidagen, het ging zo goed dat we dinsdagnamiddag tot aan het middenstation geskied hebben.

Team Speed

Samen overwinnen we elke berg in Wald, geen enkele piste houdt ons tegen om de berg te trotseren. Of de piste nu blauw of rood, lang of kort, steil of vlak is, we zoeken telkens een manier om alles tot een goed einde te brengen. Ryan, Laura, Joppe, Jolijn en Fien zijn aan elkaar gewaagd en zijn telkens bereid om elkaar te helpen wanneer er dan toch iemand uit de bocht gevlogen is. Ondanks het slechte weer voelen we ons samen met meester (s)Piet als gorilla’s in de mist en zijn we steeds weer in de wolken als we boven op de berg staan. We gaan nog genieten van de resterende dagen en ervoor zorgen dat we deze sneeuwklassen nooit meer gaan vergeten.